Nadat hij in de periode van 1 september 1945 tot 30 augustus 1948 in dienst was geweest als bediende in de gemeentelijke bevoorradingsdienst, werd hij mijnwerker, alhoewel hij zich in de periode 1948-1955 nog twee uur per dag bezighield met de administratie van seizoenarbeid en werkloosheid tot in 1955 de RVA zelf de uitbetalingen van de gemeenten overnam. In 1964 toen hij een schepenmandaat behaalde, kreeg hij slechts een stem minder dan René Dassen, hetgeen op zijn populariteit wijst. Die cijfers werden bevestigd bij de "keuze" van 1970, waarna hij burgemeester werd. Tijdens zijn zesjarige legislatuur werden een aantal openbare werken in de gemeente verricht zoals de verharding van de wegen in de Trichelhoek. Dat jaar werd het resterend deel van het oude kerkhof afgebroken. De laatste zerken dateerde van 1938. Nog in 1971 werd het algemeen rioleringsplan van de gemeente goedgekeurd. In 1972 werden de Sint-Jozefstraat, Achter de Bergen en de nieuwe woonwijk "De Meir" verhard en tevens werden de plannen goedgekeurd voor verharding van Poeleinde, Trichelhoek, Varendonkse Baan en Sint-Bavostraat. In 1974 gebeurde de definitieve aanvaarding van het bijzonder plan van aanleg voor een ambachtelijke zone. In 1975 werden ook de Huisbroekstraat, Stokberg, Kruis- en Schoolstraat van asfalt voorzien. In de jaren ´70 kende Eindhout een gevoelige demografische toename. De vestiging van een aantal industriebedrijven aan het Albertkanaal en de bouw van sociale woonwijken maakten de bevolkingsverhoging mogelijk. Op 3 april 1975 stond op de agenda van de gemeenteraad, de bespreking van de fusie met Veerle en Vorst. De raad, evenals het grootste deel van de inwoners was gekant tegen die plannen. Eindhout wou zelfstandig blijven. Er werden 14 argumenten tegen de fusie aangehaald, waarna ongunstig advies werd verstrekt. Die argumenten waren bvb. dat de bevolking ertegen was, de financiële uitgaven zouden veel zwaarder wegen op de bevolking, vooral de verhoogde personeelslast en de bouw van een nieuw gemeentehuis. Bovendien waren er geen waarborgen dat de Staat zou tussen komen in de zware financiële lasten. De inwoners zouden alleen nadelen ondervinden "o.a. verdere verplaatsingen naar het gemeentehuis, minder persoonlijk dienstbetoon, minder contact met de eigen gekozenen enz. Overwegend dat er bovendien een werkelijk verschil bestaat tussen de geaardheid van de inwoners van Vorst, Veerle en Eindhout, wat te verklaren is door de eeuwenoude zelfstandigheid waarop de drie gemeenten kunnen bogen, en door het feit dat er tussen de dorpskernen een tamelijk grote ruimte ligt die steeds agrarisch gebleven is; overwegend tenslotte dat, wat onze gemeente betreft, de vrees niet denkbeeldig is dat wij, als kleinste onderdeel van het drieluik zouden geminoriseerd worden en gedegradeerd tot een gehucht".

Het ongunstig advies mocht niet baten. Op 1 januari 1977 hield Eindhout op te bestaan als autonome gemeente en werd het dorp een deelgemeente van Laakdal.

Jean Geudens was de laatste burgemeester van Eindhout.